การแนะแนวถือกำเนิดขึ้นอย่างเป็นระบบในสหรัฐอเมริกา โดยมีจุดเริ่มต้นจากการแนะแนวอาชีพ ในปี ค.ศ. 1985
ผู้ที่ริเริ่มวางรากฐานการแนะแนวอย่างเป็นระบบจนได้รับการยกย่องว่าเป็นบิดาแห่งการแนะแนวได้แก่ Frank Parsons จากจุดเริ่มต้นการแนะแนวอาชีพในสถานศึกษา
ต่อมาได้ขยายขอบข่ายมาสู่การแนะแนวการศึกษาโดย Truman L.Kelley ได้บัญญัติศัพท์ การแนะแนวการศึกษาขึ้น
ในปี ค.ศ. 1914
และต่อมาในปี ค.ศ. 1920 william M Proctor ได้เสนอแนวคิดว่า การแนะแนวควรมีขอบข่ายที่ครอบคลุมการแนะแนวการศึกษา การแนะแนวอาชีพ และการแนะแนวส่วนตัวและสังคม
จากนั้นได้ขยายสู่ประเทศอื่นๆในแถบยุโรปและเอเชีย
เช่นเดียวกับประเทศไทยที่ได้รับอิทธิพลด้านการแนะแนวจากประเทศสหรัฐอเมริกา
เริ่มการแนะแนวอย่างเป็นระบบในปี พ.ศ. 2496 ซึ่งกรมสามัญร่วมกับองค์การ UNICEF ได้จัดให้มีโครงการทดลองโรงเรียนมัธยมแบบประสมขึ้นที่ โรงเรียนเบญจมราชรังสฤษฎิ์ จังหวัดฉะเชิงเทรา โดยจัดให้มีห้องศึกษาสงเคราะห์ เพื่อให้บริการปรึกษาเกี่ยวกับการเลือกวิชาเรียนและ
ต่อมาได้มีการจัด "กิจกรรมสำรวจ" ให้แก่นักเรียนชั้นมัธยมสึกษาปีที่ 1-3 ในโครงการทดลองเรียนหลักสูตรมัธยมแบบประสม เพื่อช่วยเหลือนักเรียนในการเลือกวิชาเรียนตามความถนัด ความสามารถ และความสนใจโดยใช้เวลา 1 คาบต่อสัปดาห์
ในทุกภาคเรียน
นับเป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญของการจัดบริการแนะแนวในคาบเรียน
ซึ่งภายหลังจากที่กระทรวงศึกษาธิการได้ประกาศใช้หลักสูตรมัธยมศึกษาตอนต้นในพุทธศักราช 2521 และหลักสูตรมัธยมศึกษาตอนปลายในปีพุทธศักราช 2524 ได้มีการกำหนดให้มีการจัดการแนะแนวไว้ในคาบเรียน
ต่อมาเมื่อมีการประกาศใช้หลักสูตรสถานศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2544 จนกระทั่งปัจจุบัน ซึ่งมีการประกาศใช้หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551
"กิจกรรมแนะแนว" ได้ถูกบรรจุเป็นหนึ่งในกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนซึ่งทุกสถานศึกษาจะต้องจัดให้แก่นักเรียน
(บุญประสิทธิ์ กนกสิงห์,2529; จุรี วาทิกทินกร,2534; สมพิศ แดงวัง,2537; นงลักษณ์ ประเสริฐ และจรินทร วินทะไชย์,2548; นิรันดร์ จุลทรัพย์,2551; กระทรวงศึกษาธิการ,2551อ้างใน แนะแนวชุดฝึกอบรม โครงการยกระดับคุณภาพครูทั้งระบบตามแผนปฏิบัติการไทยเข้มแข็ง คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและศูนย์เครือข่ายทั่วประเทศ,2554)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น