อาจารย์ปริญญา ตันสกุล ได้ถ่ายทอดคลื่นความคิดจากจิตจักรวาลไว้ใน
หนังสือ "วิทยาศาสตร์แห่งนิพพาน การหลงมิติแห่งจิต"
การได้รับโอกาสมาสู่รูปธรรมมนุษย์ของทุกจิตวิญญาณนั้นจะต้องมีหน้าที่สำคัญและต้องรับผิดชอบอยู่ 2 ด้านคือ
1.การกระทำเพื่อตนเองในมิติทางกายภาพ
2.การกระทำเพื่อจิตวิญญาณของตนในมิติคู่ขนาน
โดยสามารถแบ่งบทบาทโดยรวมออกได้เป็น 3 ประการคือ
-การปฏิบัติจิต
-การดูแลเครื่องยนต์แห่งกรรม คือร่างกายตนเอง
-การพัฒนาสติปัญญาหรือการยกระดับจิตสำนึก
กล่าวโดยรวมคือถ้ามนุษย์ต้องการนิพพาน เพื่อดับการ เกิด-ดับได้ มนุษย์จะต้องดับอารมณ์รู้สึกรายวันที่เป็นอารมณ์หยาบๆของตนให้ได้ทั้งหมดขณะที่ยังมีชีวิตอยู่นี้คงเหลือเพียงอารมณ์ด้านบวกคือ ความรัก หรือการให้ และการคิดบวก คิดดี เพื่อการทำดีเท่านั้น การคิดดีคิดบวกเพื่อการทำดีในทุกเรื่องทุครั้งที่คิด ไม่ว่ากระทำเพื่อตนเองหรือสรรพสิ่งอื่นก็ตามโดยมีความรักสูงสุดคือการให้เป็นอารมณ์ของแก่นแท้เท่านั้น
การปฏิบัติจิตให้เลิกยึดติดตัวตน หมายถึง การไม่มีเขา ไม่มีเรา
เป็นการให้โดยไม่ต้องมีใครร้องขอ
เป็นการให้โดยไม่มีผู้ใดบีบคั้น
เป็นการให้โดยธรรมชาติของตนเอง
มันคือความก้าวหน้าทางจิตวิญญาณของตนที่รูปธรรมพลังงานชั้นสูงทั่วสากลจักรวาลล้วนยินดีและสรรเสริญอย่างยิ่งและแน่นอนว่าจิตวิญญาณซึ่งเป้นแก่นแท้ของตนเองย่อมยินดีกับการแสดงพลังอำนาจแท้จริงอันบริสุทธิ์ในการมาสู่รูปธรรมมนุษย์ของเครื่องยนต์แห่งกรรม
ที่กล่าวมาทั้งหลายที่งปวงนี้ใช่ จิตสาธารณะ หรือไม่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น